“Herkes gibi bakmıyorum sana
Her şeyimsin gibi bakıyorum.” Söz kurşunu tam kalbine isabet etti kadının. Bu denli uzak menzilli ve parça tesirli bir cümle muhatabını yerle bir etmez de ne eder? Can parçalarını topluyor adam sevdiği kadının. Etrafa saçılmış gül goncalarını topluyor. Nasıl da güzel bakar sevdiğine insan. Bir çiçeğe bakar gibi, incitmeden ama ziyadesiyle mutlu bir şekilde. İmha edercesine duygularını, mahvedercesine yüreğini… Şimdi kalkıp da sevda üstüne nutuk atmanın ve aşk üzerine ahkam kesmenin manası olur mu? Kalbini rehber edinen bir adamın gül yapraklarıyla süslenmiş cümleleri, jilet kesiğiyle terbiye edilmiş ayrılıkları vardır. Herkes heybesindekiyle kendisini tamamlar. Bizim de heybemize hüzün düştü. Bu yüzden açık ve taze yaraya basılan tuzdur feryadımız. Kimse merhem olmayı istemedi, aksine kanatmayı arzuladı yaramızı.
“Bir nazarı canı yaksa da alev alev
Bin nazarı olsun hiç de yansın can.” Adamın tam tekmil onadır her bakışı, kadınına. Kalbine ince ince işlediği nakışı. Çevirmez mi sevdiğine bir seslenişi kışı yaza? Herhangi birisi değildir sevdiği. Kimse de değildir, herkes de. Her şeyidir; varı yoğu, azı çoğu… Kimsesi olmayan bir serazat ruhun, teslim oluşudur sevdiğine gözyaşlarıyla doldurulmuş dolma kalemle döktükleri. Biter mi mürekkebi?
“Kimse gibi sevmiyorum seni
Kendim gibi seviyorum.” diye meydan okumasıdır cahil cühelaya, kadaya belaya. Bir yürek arzıhalidir sunulan sevgiyle kutsanmış helal sayılana. Sizin topunuz tüfeğiniz varsa bizim de yüreğinizi yerinden sökecek, canınızı acıtacak ve ruhunuzu kabzedecek dizelerimiz vardır. henüz sarf edilmemiş ve kağıda dökülmemiş. Donanımlı bir asker gibidir sevdakâr olan. Şarjörü şiir olan, kasaturasında aşkın en keskin sözleri kazılı olan, miğferinde çiçek filizlenen ve postalında ayrılığa atılacak sert bir tekme saklı olan…
“Varsa herkesin asla vazgeçemediği bir kimsesi
Benim de vardır illaki kalbimin yegane hissesi” Dalgalanıp kıyına vurmam da vardır bu aşkta gözlerine bakıp sessiz ve dingin bir şekilde durmam da vardır. En uçlarda yaşıyorum seni. Bir bakıyorsun uçurumun en dibinde bir bakıyorsun yüz yıllık bir çınar gibi toprağa kök salmış bir şekilde. Benden ötesi uçurumdur, senden ötesi yurdumdur. Her karış toprağına canımı bin parça edip serperim. Toprağını bulmuş bir tohum filizlenmez de ne yapar?
“Can dediği dilediği değil midir âşığın rabbinden?
Aşkı dilendiğinin yan bakışı şimşek değil midir?” Tüm varlığımla kendimi sana adamamın ve bir nevi sende tüm varlığımı yok etmemin ifrazatıdır her satırım. Kanayan cümlelerim var, pansuman tutmaz fitil kâr etmez. Akla zarar sözlerim var, ömre ziyan seslenişlerim. Aşk ateşine düşmeyen sakın ben yandım demesin. Kül yandığının ispatı değil midir âşığın? Bir gül kokusu yayılmaz mı o külden cümle diyara? Bir gül muştusu yerleşmez mi kalplere yeniden?
İşte sen benim gül kokulumsun yârim.