Bazen incir çekirdeğini doldurmayacak kadar küçük stresli olaylara karşı tepkilerinizin diğer insanlarınkinden daha büyük olduğu hissine kapıldınız mı? Örneğin: Arabanın bakımı, ev onarımı, iş yerinde beklenmedik değişiklikler (acil toplantı) veya biri tarafından hafife alınma, iş yerinde patronun mobbingi gibi zorluklara karşı sakince tepki veren başka insanlar görüyor musunuz, ancak bu koşullardan kendinizi çok rahatsız hissediyor musunuz?
Strese aşırı tepki verdiğinizi hissediyor musunuz?
Kendimize karşı öz şefkat, düşünsel ve davranışsal esnekliğinizi arttırmak için harika bir stratejik pratik uygulamadır.
Kendimize karşı öz şefkat anlayışıyla ilgili güzel olan şey kullandığımız bireysel stratejilerimizizdir. Stratejide stresin ya da tepkilerinizin nedeninin önemli olmamasıdır. Nedenleri ne olursa olsun, öz şefkat anlayışıyla, çevresel ve içsel stres tarafından daha az saldırıya uğramanıza yardımcı olacak ve kendinizin en yetenekli ve yaratıcı biçimde problem çözmenize erişmeniz önemlidir.
Strese karşı (görünüşte) çok büyük bir tepkisi olduğunda, örneğin sempatik sistemi harekete geçiren korku, donma ve kaçınma ya da öfkelenme gibi, bunun genellikle travmada bir temeli vardır. Görünüşte büyük tepki tanımını kullanmamın nedeni, tepkilerinizin geçmişteki bir travma anına dayandığı zaman, tepkilerinizin çok büyük olmayabilmesidir. Geçmişteki travmanız bir kelime ya da bir koku veya da bir ses tonlamasıyla tetiklendiğinde, düşünmeniz gereken o anda mı… sadece yeni bir olaya, yani o anda ki hissettiğiniz şeylere tepki vermiyorsunuz (ki bu kendi başına çok büyük bir şey değil gibi de görünebilir) aynı zamanda deneyimlerinize dayanarak da tepki veriyor olabilirsiniz. Travmayı ilk deneyimlediğimiz anda travmanın etkilerini her zaman fark etmeyiz. Bazen, yeni olaylar geçmiş olaylarla ilgili anıları ve tepkileri tetiklediğinde ancak daha sonra fark ederiz.
Travma tepkileri, öğrenme (yani yaşam) deneyimlerinizin açısından yani geçmişin penceresinden bakıldığında genellikle çok anlamlıdır. Bunlar, diğer insanlardan, otorite figürlerinden, kurumlardan ne beklediğinizi etkiler. Korku ya da umut beklentisini etkiler. Bazı deneyimleri travmatik de değildir.
Stres faktöründe düşünme tarzı, olayları nasıl yorumladığınızı etkiler. Örneğin, kaygıya eğilimli olduğum bir anda, her zamanki pozitifliğim ve gülümsememin yokluğunda, sosyal mecralarda (Twitter vd..) tweet okurken bile genellikle gerçekte olmayan halime rağmen öfkeli, küçümseyici veya rahatsız edici bir tonla okuyabiliyorum. Bunun en çok propagandaya açık siyasal ve ekonomik krizle ilgili tweetleri okurken yaşıyorum. Basit bir strateji, olabilecek en kötü şeyi düşündüğümde, olabilecek en iyi şeyi de düşünmeye çalışarak olumsuz duyguya neden olan stres faktörünü yok sayılabilir. Bu strateji genellikle en kötü ve en iyinin iki uç noktası arasındaki senaryoları düşünmeye sevk etmektedir. Kendim dışındaki stres faktörlerini kabul ediyorum.
Stres meydana geldiğinde, tepkilerimizi genellikle kişisel olaylarla düşünürüz. Ancak kendi dışımızda da tepkilerimizi etkileyen birçok faktör oluşabilmektedir. Örneğin: Şayet dünyada daha az cinsiyetçi yaklaşım olmasaydı, şirketler müşterilerinden para harcama ve tüketme olgusunu aşılayarak stresi para harcayarak rahatlama aracına dönüştürebilir miydi? Kendinizle ve daha geniş bir çevreyle etkileşimde olduğunuz faktörleri ve bunları nasıl etki-tepki yarattığını kabul etmek, kendimize ve geçmiş deneyimlerimize karşı öz şefkatli ve stratejik tepki vermenize yardımcı olabilir. O nedenle her birey en güçlü olduğu yönlerini keşfetmesi daha huzurlu ve stressiz bir yaşamı sağlayabilecektir.
Stres oluştuğunda, bununla başa çıkmak ya güçlü yönlerinizden yararlanmayı ya da zayıf yönlerinizi ortaya çıkarmayı içerecektir. Güçlü yönlerinizin ne olduğunu ne kadar çok bilirseniz, bu güçlü yönlerden bir veya ikisini eldeki sorunla o kadar kolay ilişkilendirebilirsiniz. Zorluklara karşı çıkmamız sabit değildir; bunlar değişkenlidir ve zorluklara karşı problem çözmek için yeni hobiler edinebilirsiniz.
