Ne Afrika'da arayın dünyanın en vahşisini, ne de Amazon'da...
Ne okyanusun derinliklerinde arayın, ne de uçsuz bucaksız Büyük Sahra'da.
Ne kutuplarda arayın, ne de steplerde...
Ne yılana kızın vahşi diye, ne de timsaha...
Ne aslana tavır koyun, ne de kaplana...
Ne kartala küsün, ne doğana...
Dünyanın en tehlikeli canlısıydı. İki ayaklıydı aksine, pençeleri yoktu bilinen, dişleri iri değildi düşünülen, salyalı da değildi o kadar!
Ama çok tehlikeli bir zekası vardı görünen.
Atom yahut nükleer bomba yapıp dünyayı cehenneme çevirecek kadar tehlikeliydi.
Eli silahlıydı, aklı bombalıydı, kalbi mayınlıydı.
Yer yer şefkat ve vicdan belirse de kalbi tamamen zulüm, fesat ve fecaat ile doluydu.
Dişlerinde sarımtırak bir gülümseme vardı, gözlerinde eleğimsağma bir gülüş...
Çok tehlikeliydi çok!
Fikirleri çok tehlikeliydi.
Hisleri...
Dostluğu, arkadaşlığı, varlığı...
Bu tehlikeli canlının hemcinslerinden biri duvara çiş etti, ertesi gün duvara şu yazıldı "Buraya çiş eden hayvandır." diye.
Oysa hayvanın aklı yoktu oysa bunun vardı.
Ona hayvan demek inanın hayvana hakaretti.
Başka biri çimlere bastı, ertesi gün bir levha dikildi çimlerin üstüne "Çimlere basmayınız." diye.
Kurallara uyduğu falan yoktu.
Kuralsızlık onun kuralıydı.
Bir diğeri, engelliler için yapılmış olan kaldırımı işgal etti aracıyla.
Başka biri, yeni dikilmiş fidanı çekip aldı kökünden.
Biri sokak lambasına taş attı.
Biri şebeke suyuyla arabasını yıkadı.
Biri diğerinin rengini sorguladı.
Biri diğerinin inancını eleştirdi.
Ve biri kalkıp ülkeyi bölmeye çalıştı.
Biri kalkıp arabaları yaktı, biri okulu...
Biri ambulansa ateş açtı.
Biri kalktı kendini patlattı kalabalığın içinde.
Biri kalktı küfretti.
Biri kalkıp tecavüz etti.
Çok tehlikeliydi çok.
Benzeri yoktu yok.
Dünya onlar için bir av sahnesiydi sanki.
Kendileri aslan, gerisi ceylandı.
Kendileri ateş, gerisi saman çöpüydü.
Kendileri iğne, gerisi balondu.
Kendileri vahşi, gerisi yahşiydi esasen.
Dünyanın en vahşisiydi.
Siz sırtlana laf sokmayın, çıyana hor bakmayın, yılana kızmayın.
Köpeğe taş atmayın, kediye nankör demeyin, baykuşa uğursuz diye bakmayın.
Onlar sadece savunmada karakterlerini gösterirler.
Durup dururken kimseye karışmazlar.
Ama bu! Gelip size bulaşır bana yan baktın diye.
Niye güldün diye celallenir.
Yani bir bela gibi gelip sizi bulur.
"Git Allah'ından bul" dersiniz ama gitmez.
Yapışkandır sümüklü böcek gibi, saldırgandır kuduz köpek gibi, sinsidir akrep gibi.
Söz verir tutmaz.
Yüzünüze sizi över arkanızda size söver.
Kuyu kazmada mahirdir.
Hile yapmada üstattır.
Toplum halinde yaşayanı da vardı bireysel takılanı da.
Psikopat olanı da çoktu sakin olanı da.
Beyazı da vardı siyahı da.
Serti de vardı yumuşağı da.
Başka hiçbir canlıya benzemezdi ki bunu da istemezdi.
Makama kurulduğu vakit bütün büyük dağları ben yarattım edasıyla hareket ederdi.
Sarhoş olduğunda içinde saklı kalmış ne varsa kusmuk kusmuk dökerdi.
Ağzı küfür doluydu genelde, fırsatını buldu mu sayıp dökerdi en yakın arkadaşına dahi.
Menfaati oldu mu ondan kralı yoktu yalaka davranmakta.
Maskeleri hazırdı her kılıkta.
Yere tükürürdü.
Çöp atardı sokağa.
Yıkardı, kırardı,dökerdi.
Ne varsa olumsuz yapardı.
Yabandı,yavandı.
Eğitimle daha tehlikeli hale gelirdi.
Bencilliği çoktu, şefkati yoktu, vicdanı...
Caddede dolanırdı, kaldırımda, sokakta çarşıda pazarda uluorta...
Kafası sanki saksıda...
Kuşlara taş atardı, kedileri kovalardı, köpeklere küfrederdi.
Hemcinsine sulanırdı, karşı cinse saldırırdı.
Dünyanın en vahşisi belgesellerde izledikleriniz değildir.
Dağda gördükleriniz, yabanda denk geldikleriniz hiç değildir.
Onlar toplumun içindedir.
Yüz yüze olduğunuzdur.
Göz göze geldiğinizdir.
"İnsan" denen bu canavarı tanıdınız değil mi?
En son Antep’te görüldü.
Kızını hortumla dövüp ölümüne sebep oldu.
Haber bültenlerinde ne yaptıkları ortada, gazete sayfalarında...
Çarşıda, pazarda müşahede ediyorsunuzdur mutlaka.
Rabbim karşınıza eşrefi mahlukatı çıkarsın, esfele-i safilin'i değil!
Duam budur insanlığa.
