Ayrı mahalleler, ayrıştırılmış insanların Ülkesi, ötekinin taşlandığı bir coğrafya, gettoların hızla çoğaldığı kör kuyular Dünyası.
Bu paradoks içinde insan kalmaya çalışan biz zavallı yaratıklar.
Evet çok zavallıyız, öteki demek bize cazibeli geliyor, insanı yok eden bir cazibe, kara delik, kör kuyu, öteki düşünce, öteki mahalle.
O bir öteki idi, O bir aykırı idi, bize benzemeyen bir öteki, ötelenmiş bir insan, bir Alevi.
Alevi kimliği çok yakıştığı için öyle dedim, O güzel insana.
Alevi idi, duygusal, içten, saf.
Alevi idi, İnsanlığın varisi Hüseyin'e çok benziyordu.
Alevi idi, Alev alev isyan ediyordu zulme, baskıya, sömürüye.
Alevi idi, suskunluğun ölüm olduğunu anlamıştı.
Tıpkı Hüseyin gibi, Tıpkı Pir Sultan Abdal gibi, İsyan ediyordu Yezide, İsyan ediyordu Kara Kadıya.
Benim için O, Onun için ben öteki idim.
Tanışmak istedim.
Elazığ'a gelişinde kendisine eşlik eden, tanıdığım, arkadaşım, Metin AÇIK'a rica ettim, gelince beni ara tanışayım dedim.
Aradı Metin, Akşam namazına yakındı, İzzet Paşa Camisi altındaki çay ocağında ezanın okunmasını bekliyorduk.
Gel Metin dedim, geldi ve aldı beni, Öteki Mahalle Feyzi Çakmak mahallesinin sınırında bir lokantada yemek yemeye gitmişti Kamer Genç.
Tanıştık, iki öteki gibi değildik, bir kardeş sıcaklığı hissettim.
Eminim O da sımsıcaktı bana karşı, tebessüm ediyordu.
İçeriye öteki mahalleden iki hanımefendi girdi, çekingen adımlar ile.
Yardım istiyorlardı, bir ameliyata istenen O kahrolası bıçak parası için.
Önündeki yemek, henüz el sürmediği yemek yabancılaştı ona adeta, çatalı bıçağı bıraktı.
Kendi yemeğini gelen hanımefendilere ikram etti.
Olur kızım, ben Ankara'ya gidiyorum, gelin ameliyatınızı yaptırayım dedi ve gitti.
Yoksul öğrencilere burs verdiği gibi, garibana ekmek vermek, tedavi ettirmek Onu mutlu ediyordu, bu yüzüne yansımıştı.
Ayrıldık ötekinden.
O kısa görüşme Ötekini yok etmişti, Kör kuyudan çıkarmıştı beni.
ALLAH RAHMET ETSİN Güzel insan.
